Bivši kadrovik Srpske demokratske stranke (SDS), Momir Dejanović iz Doboja, ubrzo nakon što je smijenjen sa funkcije direktora Dobojinvesta, pretvorio se u mrzitelja svega. Opsesivnom mržnjom prema Doboju, uspio je da uništi čak i sopstvenu Nevladinu organizaciju “Centar za humanu politiku”.
Oni koji prate politička i ina dešavanja u Doboju, pamte da je Momir Dejanović svojevremeno bio jedan od kadrova na koja je Srpska demokratska stranka (SDS) itekako računala. Sa funkcije direktora “Dobojinvesta” arčio je narodne pare – sve dok nije smijenjen.
Dodvorivši se Biljani Plavšić, nekadašnjoj predsjednici Republike Srpske, jedno vrijeme je bio zaposlen u Bosanskohercegovačkoj željezničkoj javnoj korporaciji (BHŽJK). Iako je imao enormno visoku platu i plaćene gotovo sve troškove – ni na tom mjestu nije se dugo zadržao.
Osnivač partije, NVO-a i jedini član
Odbačen od partije, odlučio je da osnuje Udruženje “Centar za humanu politiku” koje je od svog osnivanja, pa sve do danas, brojalo samo jednog aktivnog člana – njega lično.
U tom udruženju se pretvorio u mrzitelja svega što je iz Doboja, a ponekad i šire. Povremeno je pisao izvještaje, slao saopštenja za javnost i pokušao da postane “stručnjak za sve”. Međutim, u tome nije uspio.
U izvještaju “Centra za humanu politiku” iz 2005. godine, analizirajući Doboj doslovno navodi:
“U oblasti rješavanja komunalne problematike na selu u proteklih nekoliko godina postignuti su rezultati koje treba respektovati. Ovdje se prije svega misli na asfaltiranje lokalnih i drugih puteva, rješavanje problema vodosnabdijevanja, izgradnju sportskih objekta i slično. Međutim, naše je mišljenje da je asfaltiranje puteva i rješavanje drugih komunalnih problema na selu bilo prvenstveno u funkciji postizanja što boljih izbornih rezultata.”
Ništa ne bi bilo sporno da rezultate za koje je naveo da “treba respektovati” nije pokušao pobiti sudskim tužbama ali bezuspješno.
Sporno je i njegovo mišljenje da je asfaltiranje puteva u funkciji što boljih izbornih rezultata.
Dejanović je zaboravio da je sasvim legitimno graditi puteve i drugu infrastrukturu, kako bi se pridobili glasači. Moderna zapadna demokratija počiva na tom principu, da glasačima omogući bolje uslove života i da istovremeno pridobije njihove glasove.
Površan i paušalan, te 2005. izračunao je sljedeće:
Izgradnjom novih parking prostora i uređenim sistemom naplate putem automata opština bi mogla obezbijediti godišnje oko 300.000 KM budžetskih prihoda. – naveo je Dejanović.
Ne bi bilo čudo da mu zasmetaju parking prostori koje je toliko priželjkivao.
Godinu dana kasnije (2006.), mrzitelju svega progresivnog, zasmetala je izgradnja Termoelektrane u Stanarima, pa je od Vlade Republike Srpske do lokalnog parlamenta poslao zahtjev za sprečavanje njene gradnje.
Naravno, niko nije ozbiljno shvatio Dejanovićeve zahtjeve, pa je Termoelektrana izgrađena, a zahvaljujući njoj, Stanari su postali i opština.
Pokušao je Dejanović da utiče na pravosuđe, politiku, ali svi njegovi pokušaji su propali. Tek poneki projekat koji mu stranci udijele kao milostinju, održava ga na površini Doboja kojeg iskonski mrzi i pokušava da mu se osveti zbog funkcija koje je prokockao.
olovka.info