Da planska gradnja značajno može umanjiti posljedice jakog zemljotresa, na svojoj su koži najbolje osjetili mještani turske opštine Tavsancil, koji su proživjeli razoran zemljotres koji je ovo mjesto pogodio 1999. godine.
Informacije sa terena, iz ovog mjesta, tada su govorile o veoma maloj i gotovo nikakvoj šteti nastaloj nakon jakog zemljotresa koji je tada pogodio Tursku.
Opština Tavsancil udaljena je nekih 70-ak kilometara od Istanbula, a 17. avgusta 1999. godine bila je pogođena razornim potresom jačine 7,4 stepeni po Rihteru.
Dok su mnogi turski distrikti tada pretrpjeli veliku štetu od te kataklizmične noći u okrugu Dilovası, u ovom mjestu veće materijalne štete, kao ni ljudskih žrtava nije bilo.
Mnoge zgrade su uništene u okolnim gradovima, ali u Tavsancilu doslovno se niti jedna cigla nije pomjerila.
Posljedica je to zonskog plana koji je zajedno sa naučnicima pripremio lokalni upravnik društvenih ustanova Salih Gun, koji je na toj funkciju od 1989. godine.
“Prostorni plan koji smo mi donijeli trebalo bi primijeniti u cijeloj Turskoj. Najviše dozvoljene zgrade su one od četiri do pet spratova. Ako gradimo kuću, hajde da je učinimo čvrstom da nijedan život ne bude doveden u pitanje”, rekao je on.
Prema mišljenju Guna, upravo ovo je bio najveći problem u Kahramanmarašu, gradu koji je najviše stradao u razornom potresu.
“Ako sagradite kuću od morskog pijeska, logično je da će biti uništena. Sagradili smo gotovo sve naše kuće u tom području od šljunka i desilo se što se desilo“, rekao je Gun.