[ad_1]
DOBOJ – Bič je ovdje zabranjen, konji se ne muče, nego se takmiče u vuči trupaca, a mi te životinje gledamo gotovo kao kućne ljubimce, tvrde organizatori i učesnici štraparijade koja je prvi put održana u Doboju.
“Znači, konj ako hoće vući – vući će, a ako neće, ti njega ničim ne možeš natjerati da vozi, kad bi i vatru na njemu naložio. Tokom takmičenja je zabranjeno tući konje”, ističe Samir Hadžić iz Doboja, organizator štraparijade, koji kaže da njegovi konji žive čak bolje i od njega.
Milorad Stojanović iz Bosanskog Petrovca tvrdi da nema kandžije, maltretiranja ni tuče konja.
“Moraju se konji trenirati. I da ne rade u šumi, moraju se trenirati, moraju vući klade”, poručio je on.
Kvalitetni konji koji svakodnevno širom BiH izvlače drva iz šume su veoma skupi, kažu drvosječe. Cijene se po grlu kreću od 5.000 KM do 20.000 KM, a dvije rase su dominantne: hrvatski hladnokrvni i hrvatski posavac.
“Ovaj novi koji sam kupio je hrvatski posavac, taj crni je naš bosanski brdski, a taj treći je došao iz Francuske. Nema odakle ih ne nabavljaju – iz Poljske, Belgije… Ja sam imao iz Mađarske, a sada imam jedan iz Češke”, priča Dušan Lukić iz Drinića, koji je 2006. organizovao prvu bh. štraparijadu.
Trinaest godina kasnije širom zemlje se održava oko 20 takmičenja šumskih radnih konja godišnje.
“Učesnici štraparijada su ljudi koji žive od ovog posla u našim šumama. Rade s konjima, bilo kao nadničari ili imaju svoje obrte i firme, i rade poslove na sječi i izvozu šume. Štraparijada im je na neki način prozor u svijet. Zamislite ljude koji od 365 dana sigurno 250 provedu u šumi i ne vide ni sunca, ni mjeseca”, kaže Stanislav Jakica iz Mrkonjić Grada, voditelj štraparijada.
Pobjeda na stazi dugoj oko 100 metara, na kojoj par konja vuče trupac težak i do dvije tone, ne može se mjeriti novcem, navodi Jakica, ali zato cijena grla koji je ostvare skače po nekoliko hiljada maraka.
[ad_2]