Film “Vera” temeljen je na biografiji četverostruke špijunke koju su zvali “srpska Mata Hari”. Sa samo 25 godina je postala saradnik vrha njemačke, francuske i engleske obavještajne službe.
Filmovi i televizijske serije o Drugom svjetskom ratu posjeduju neodoljiv šarm ukoliko tretiraju događje koji su se odvijali daleko od frontova, iza neprijateljskih linija i rovova. Od “Valtera”, pa preko “Balkan ekspresa” pa sve do Tarantinovih “Nemilosrdnih gadova”, odlazak u četrdesete i gradove okupirane od strane nacista – uzbudljiv je put u avanture ljudi koji su nalazili načine da prežive rat.
U kino distribuciji Srbije našao se novi igrani film tamošnje produkcije “Vera”, ratna melodrama koji govori o pomalo zaboravljenoj ali intrigantnoj historijskoj ličnosti. Vera Pešić bila je špijunka koja se kretala u visokom beogradskom društvu, snalazeći se u labirintu obavještajnih igara na Balkanu. Opstajala je među jugoslavenskim, njemačkim i britanskim špijunima s dvostrukim i trostrukim agendama. Bila je sama, bez ideologije, uspijevala je neko vrijeme u svojim manipulacijama, ali je sve pošlo po zlu.
Režiju priče o heroini, za kojom bi se pomamio i sam Tarantino, potpisuje reditelj i scenarista Nedeljko Kovačić, poznat po dokumentarno-igranoj TV seriji “Jovanka Broz i tajne službe”, a glava uloga je povjerena popularnoj glumici Jovani Stojiljković koje se sjećamo iz hita “Južni vetar”. U filmu se pojavljuje niz zvučnih glumačkih imena poput Tihomira Stanića, Nikole Koje i Vuka Kostića.
Voljela je film i glamur
Vera (Jovana Stojiljković) je rođena iz površne veze njene majke s četničkim vojvodom pa zato nikada nije imala osjećaj pripadnosti. Udala se i razvela vrlo mlada. U Beograd je došla s jednim kofeorom i puno ambicija. Nedostatak očeve ljubavi i kriza identiteta zasnovana na porijeklu kojeg je cijelog života tajila, doveli su do toga da je Vera lako zavodila muškarce jer joj oni uglavnom nisu predstavljali ništa osim olakšavajućeg sredstva za realizaciju poslovne strategije.
Od zbunjene provincijalke iz Sijarinske Banje Vera je stigla do vrhunske špijunke koja govori nekoliko jezika. U ratu je informacija najvrijednija valuta, a Vera do njih dolazi spretno jer brzo čita i memoriše podatke. Situacija se usložnjava kada upada u vezu s visokopozicioniranim pripadnikom Trećeg Rajha. On je Karl Kraus (Petar Zekavica), čovjek premazan svim bojama, koji odlično vlada srpskim jezikom pa je zato i specijalizovan za teritoriju Kraljevine Jugoslavije i Srbije. Zbog Vere je spreman da se ogluši o naređenja, ali on nije njen jedini ljubavnik.
Paralelno sa akcionom, špijunskom linijom radnje, fokus filma je na Verinoj intimnoj, psihološkoj drami koja formira njene odnose s muškarcima u privatnom životu. Vera je bila mlada žena koja je voljela holivudske filmove, zasljepljivala su je svjetla velegrada i žudjela je za glamuroznim avanturama. Kao saradnica okupatora ubrzo biva optužena za izdaju. Kada je stala pred četnički streljački vod, njena posljednja želja je bila da joj ne pucaju u glavu kako joj meci ne bi upropastili lice. Bila je preteča one premise po kojoj treba “živjeti brzo, umrijeti mlad i biti lijep leš”.
Film “Vera” je odlično dočarao atmosferu onog što se u velikim gradovima događalo za vrijeme Drugog svjetskog rata. Živjelo se opasno, ali se i dobro zabavljalo. Ubiti je bilo lako, a ta blizina smrti provocirala je dodatne doze adrenalina. Produkcija filma izgleda solidno i ogleda duh jednog vremena. Vera se oblačila po posljednjoj modi toga doba, koja je ostala upamćena po mrežastim rukavicama i zanimljivim šeširićima, pa je kostimografija posebno vrijedan segment filma. Iako su u priči zastupljene istorijske ličnosti, dramatizacija se ne drži slijepo fakata i dalo se mašti na volju.
Inače, “Vera” je jedan od brojnih projekata snimljenih u Srbiji ove godine (premijeru bi trebalo doživjeti ukupno tridesetak serija), koji će savim sigurno zaokupiti pažnju regionalne publike. Nakon filma, slijedi i emitovanje istoimene televizijske serije.