sport
U nedjelju je na programu 161 vječiti derbi. Okršaj između Partizana i Crvene zvezde dolazi u specifičnom trenutku, u jeku evropskih iskušenja dva najveća srpska kluba, zbog čega duel u Humskoj nosi posebnu težinu.
Kada su prije dvije godine crno i crveno-bijeli izborili jesen u Evropi i ulazak u grupnu fazu Lige Evrope, u Beogradu je zavladala pozitivna euforija. To je bio prvi put da su obje ekipe ušle u grupu nekog evropskog takmičenja, od kada se i Liga šampiona i Liga Evrope igraju po ovom formatu. Željno se čekao prvi vječiti derbi, koji je nazivan evropskim derbijem. Sa jedne strane bio je, tada aktuelni šampion Partizan, predvođen sa klupe Miroslavom Đukićem, velikim ljubimcem Grobara, koji ih je prvo asocirao na napadački fudbal iz prvog mandata i sjajnu predstavu u njegovom prvom vječitom derbiju na Marakani, kada je Partizan slavio 4:2. Na drugoj strani bio je Vladan Milojević, koji je ulaskom preko Krasnodara u Ligu Evrope, već tada zaslužio veliki kredit Delija, pošto su skoro deceniju čekali na tako nešto.
Međutim, kao po onoj narodnoj “tresla se gora, rodio se miš”, rodio se remi bez golova. Bila je jedna prečka za Zvezdu, par poluprilika, ali djelovalo je da su i jedni i drugi zadovoljni time da ne izgube najvažniju utakmicu u prvenstvu. Drugi derbi te sezone odigran je u Humskoj i to kada su oba tima obezbijedili evropsko proleće. Ovog puta su viđeni golovi, ali i tada je bio dominantan utisak da oba trenera prije nisu željela da izgube meč, nego da ostvare pobjedu.
Sada, dvije godine kasnije, gotovo identična situacija. Ponovo su “vječiti” obezbijedili evropsku jesen, šest velikih utakmica i ponovo se igra “evropski” derbi. Ali, ako je suditi po onome kako su derbiji izgledali u ovom opisanom periodu, teško da vlada euforija da će se gledati utakmica na evropskom nivou. U međuvremenu Crvena zvezda je osvojila dvije titule, potpuno se konsolidovala u Evropi, sa dva vezana izborena učešća u Ligi šampiona i može se reći da preživljava najslavnije dane još od Barija i Tokija. Sve to sa Milojevićem na klupi. Iako, gledajući samo rezultate, teško da iko od crveno-bijele navijačke populacije, može bilo šta da mu zamjeri.
Ono što bi moglo da razbije unaprijed viđenu, taktičku, rovovsku borbu u utakmici “pravoj prvenstvenoj”, što je sinonim za utakmicu koja je teška za gledanje, je trener crno-bijelih. Savo Milošević je kandidovao, kao maltene primarni cilj za ovu sezonu, da Parni valjak igra ofanzivan fudbal. Vidjelo se u beogradskom meču protiv Malatije kako to može da izgleda, ali naredni evropski okršaji pokazali su da to neće tako lako i tako brzo zaživjeti. Iako je Partizan doveo igrače koji mogu da iznesu tako nešto, prvenstveno iskusnog Izraelca Natha, koji je i protiv Alkmara pokazao klasu, ali i Asana i Sadika koji još nisu proradili. Među pojačanja može se uvrstiti i starosjedilac Suma, koji je pod Miloševićem udahnuo novi vazduh, koji mu očito više prija nego kod Đukića i Mirkovića.
Iako i navijači, ali i poneki funkcioneri kluba iz Humske, ne propuštaju priliku da se žale na tretman Partizana i upiru prstom u vječitog rivala kojeg optužuju za razna nepočinstva, ti isti moraju da priznaju da njihov klub u poslednje dvije godine nije pokazao da više zaslužuje titulu od rivala. Ako ništa drugo, nisu nijednom u tom periodu, pobijedili vječitog rivala u direktnom duelu u prvenstvu. A kada god su bili bolji od Zvezde, tada su osvajali titulu. Tako je bilo u sezoni 2016/17, i pored toga što je i tada vladala kampanja da je prvenstvo “zatvoreno.” Jednostavno, presudili su derbiji, Partizan je bio bolji i zasluženo došao do titule. Savo Milošević je u gotovo identičnoj situaciji kao što je u toj sezoni bio Marko Nikolić. Derbi u Humskoj je dočekao sa bodovnim zaostatkom, većim od jedne pobjede. Kao i sada i tada se govorilo da ništa Zvezdu ne može zaustaviti na putu do “namještene” titule. Partizan je tada pobijedio i pokazalo se da je to bilo izuzetno bitno u borbi za važniji trofej. Nekadašnji golgeter ima priliku da obrne negativni trend svog kluba i da jednom pobjedom najavi bolje dane za crno-bijele. Zbog toga ne bi smio propustiti priliku da pokuša nadigrati velikog rivala i tako na najbolji način pokaže potpunu ispravnost svog opredjeljenja.
Ipak, kada se govori o očekivanjima pred derbi, u jednačinu se mora uzeti činjenica da su oba kluba u toku radne nedjelje imala teške evropske utakmice. Zbog toga možda i nije realno očekivati neko zalijetanje ili umiranje u ljepoti i možda bi se u ovom trenutku oba trenera, baš kao što je to bilo i pre dvije godine, zadovoljila remijem. Makar i onim najmršavijim. Jer ipak, prvenstvo je maraton, a do razrješenja šampionske trke još dva puta će oba rivala ukrstiti rukavice.
Izvor sportklub.rs