Dejan Milojević nas je napustio prerano, u 46. godini, nakon što njegovo tijelo nije uspjelo da se izbori sa posljedicama srčanog udara zadobijenog u noći između utorka i srijede.
Dejan je rođen 15. aprila 1977. godine u Beogradu. Odrastao je u prigradskom naselju Padinska Skela odakle je sa samo 13 godina počeo redovno da odlazi u Beograd na treninge KK Tašmajdan.
Milojević je na Taš došao na nagovor školskog druga i vrlo brzo postao dominantna figura na terenu, ne samo u svom godištu, već i nastupajući za starije.
Malo toga se promijenilo do završetka njegove košarkaške karijere u dresu Partizana, 2009. godine.
Jednom prilikom, 16-godišnji Deki je postigao 141 poen protiv vršnjaka iz OKK Beograda. Tašmajdan je tu utakmicu dobio rezultatom 202:52.
Glasine o snažnom dječaku iz Padinjaka brzo su se proširile Beogradom i najbrže je reagovao Miša Lakić, koji je 1994. godine doveo Milojevića u jednu od najpoznatijih prestoničkih škola košarke, Beovuk.
Dejan je nastavio košarkaško školovanje i igrački razvoj u crno-žutoj opremi “Vukova” do 1998. kada je, malo nakon osvajanja zlatne medalje na Evropskom prvenstvu za mlade, postao član FMP Železnika i potpisao prvi profi ugovor u karijeri koja je slutila na velika djela.
Poslije dve sezone provedene u Železniku, od kojih je jedna bila grubo prekinuta NATO bombardovanjem, Milojevića je put dalje vodio u Podgoricu, gdje se 2000. godine priključio aktuelnim šampionima SR Jugoslavije u jednom od najvećih transfera u istoriji srpske košarke.
Uslijedili su i prvi trofeji u karijeri, dupla kruna u sezoni 2000/01, kao i debi u Evroligi.
Povratkom u Beograd 2004. godine, gdje je ovog puta zaigrao u dresu Partizana, Milojević se u sistemu trenera Duška Vujoševića transformisao u najdominantnijeg košarkaša u regionu i jednog od statistički najkorisnijih u Evropi.
Za dvije sezone u crno-bijelom dresu osvojio je dvije titule u Jadranskoj ligi i to kao najbolji strijelac i najkorisniji igrač sezone, a dominacija je bila potvrđena i u prvenstvu Srbije.
Koliko je živio košarku govori i to što je rijetke periode u godini kada nije imao obaveze u Megi koristio da putuje po Americi i usavršava se na kampovima NBA timova, tako da ga je poslije kratkog perioda na klupi Budućnost od januara do juna 2021. godine put, ipak, odveo preko Atlantika.
Poziv Golden Stejt Voriorsa da se priključi stručnom štabu Stiva Kera i radi sa Stefenom Karijem, Klejom Tompsonom, Drajmondom Grinom i ostalim članovima posljednje prave NBA dinastije prihvatio je sa zadovoljstvom i na ljeto 2021. potpisao višegodišnji ugovor sa organizacijom iz San Franciska.
Nije doveden slučajno, njegov zadatak bio je razvoj individualne tehnike i taktike igrača na unutrašnjim pozicijama, jer su priče o tome koliki uticaj je Deki imao na znanje i vještine sada već najboljeg košarkaša svijeta – Nikole Jokića – uveliko kružile NBA krugovima.
U svojoj drugoj sezoni u Kaliforniji, Milojević je sa Voriorsima osvojio i titulu, postavši tek drugi trener iz Srbije sa šampionskim prstenom.
Taj dragocjeni komad zlata samo je jedan od dragulja koji su ostali iza Dejana Milojevića na njegovom putu od Padinjaka do šampionske parade u San Francisku iz kojeg bi se jednog dana sigurno vratio i kao ponosni selektor ponosne košarkaške reprezentacije Srbije – zemlje koja nikad neće zaboraviti takvog trenera, košarkaša, sportistu i čoveka.
Počivaj u miru Dejane.