Dosadašnji filmovi Ari Astera su pokazali da jedna stvar Ariju apsolutno smeta – čista pravolinijska pripovjedačka struktura. Svi njegovi filmovi (Hereditary, Midsommar, Beau is Afraid) nisu podilazili prosječnom američkom gledaocu u smislu objašnjavanja i pokazivanja onoga što se dešava na ekranu.
EDINGTON (Eddington) – Ari Aster
Scenario: Ari Aster
Glavne uloge: Hoakin Finiks, Pedro Garsia, Ema Stoun (od poznatih), Majkl Vord, Kemeron Men, Vilijam Belju (od dobrih)
Trajanje: 2 časa i 25 minuta
Žanr: (hm, neodrediv, ali ako baš moram) komedija, triler, neonoir, drama
Edington takođe ne odstupa od ovog, hajmo ga nazvati, Arijevog pravila. Edington je izmišljeni gradić u Američkoj Saveznoj Državi Novi Meksiko, i savršena je metafora za SAD uopšte tokom prvih 5 godina treće decenije ovog vijeka.
Radnja prati šerifa Džo Krosa (Joe Cross), uhvaćenog u društveno ludilo izazvano pojavom korona virusa i potpuno zbunjenog i nemoćnog da se uhvati u koštac sa novonastalom situacijom. Stvari se dodatno komplikuju uvođenjem u priču njegove žene Luiz (Ema Stone), svekrve Don (odlična uloga Dirdre O’Konel) i gradonačelnika Edingtona, Teda Garsije (Pedro Paskal). U prvih sat vremena pratimo Džoa kako sve više i više gubi i ono malo kontrole što je mislio da je imao u ovoj situaciji, i način pripovjedanja nam ukazuje da šerif Kros više služi kao Asterov način da objasni svijest i ponašanje amerikanaca zahvaćenih pandemijom, svedenom na tri riječi – nemoć, paranoja, agresija.
Ali, Ari ne bi bio Ari da ne uradi ono što je svaki put uradio do sada, i na polovini filma pravi ono što se u Americi popularno naziva curve ball (sportski idiomatski izraz za nešto neočekivano, iznenadno ili remetilački).
I briše nemoć iz šerifovih karakteristika, ostavljajući samo paranoju i agresiju. Pričati o drugom dijelu filma bi značilo uništiti zadovoljstvo gledanja, ali za filmoljupce je dovoljno reći da Edington ima stukturu sličnu filmu Od Sumraka Do Zore.
Završnica (i zovem je tako samo zato što dolazi na kraju filma) nas ponovo vraća u Arijevo razumijevanje trenutne poitičke situacije u zemlji, onoga što amerikanci nazivaju State Of The Union. Bez ikakve želje da “zaokruži” pripovjedanje, Ari nam koristeći likove iz Edingtona želi reći šta on misli o SAD danas, ogoljavajući (na jednom mjestu i bukvalno) suštinu situacije u kojoj se amerikanci danas nalaze.
Tehnička strana filma (kamera, maska, montaža, zvuk) je, kako to obično biva u Arijevim filmovima, besprekorna.
I za kraj, jedna zanimljivost: film je snimljen u gradiću u Novom Meksiku pod nazivom Truth and Consequences (Istina i posljedice). (I polu) pametnom dosta.
/Njegoš Šumatić/