Stevo Grabovac, pisac iz Broda sa banjalučkom adresom, sedamdeseti je dobitnik prestižne NIN-ove nagrade za roman “Poslije zabave”, koji je objavljen prošle godine u izdanju banjalučkog Imprimatura, saopšteno danas u beogradskom hotelu “Moskva”.
Odluku o dobitniku donio je žiri u sastavu Milena Đorđijević, Žarka Svirčev, Violeta Stojmenović, Tamara Mitrović i Goran Korunović (predsjednik).
Važno je naglasiti da je Stevo Grabovac prvi dobitnik ovog prestižnog priznanja iz Republike Srpske, od njenog osnivanja do danas i vjerovatno prvi pisac koji je roman pisao nakon radnog vremena u trgovini.
Podsjećamo, njegov roman prvenac “Mulat albino komarac”, takođe objavljen u izdavačkoj kući “Imprimatur” prije četiri godine našao se u najužem izboru za nagradu.
U najužem izboru NIN-ove nagrade pored banjalučkog pisca Grabovca bilo je još četiri autora: Vladimir Pištalo: “Pesma o tri sveta” (Agora), Vladan Matijević: “Pakrac” (Laguna), Srđan Srdić: “Autosekcija” (Partizanska knjiga) i Ljubomir Koraćević: “U zemlji Franje Јosifa” (Književna opština Vršac).
Pred proglašenje dobitnika, Milan Ćulibrk zatražio je minut ćutanja za preminulog Gorana Petrovića.
Na ovogodišnji konkurs za NIN-ovu nagradu pristiglo je 188 romana.
O romanu “Poslije zabave”, na sajtu izdavačke kuće Imprimatur stoji da je u pitanju “roman o ocu, roman o zločinu, roman o porodici, roman o prijateljstvu, roman o odrastanju, totalni roman!”
S temom dvojništva, velikom kakva jeste u našoj književnosti, kakvu čitamo kod Danila Kiša uostalom, pisac uokviruje tematski različite segmente koji ovu knjigu čine presjekom jednog života.
Tako osvijetljene momentume uokviruje dvojništvo oca i sina, figura prvog pisca i onog koji nasljeđuje – dar, spisateljsku osjetljivost i zaostavštinu, naređenje da se nepravdama suprotstavlja otvorenim srcem i jednom pisaćom mašinom.
Poslije zabave, mada kompoziciono osmišljen u pet dijelova, počinje jednom rečenicom, jednim motom, neizostavnim i suštinskim citatom koji daje kolor i uspostavlja ton cijelom narativu: “I onda počinje oluja govana”.
Tako je jednom rekao Roberto Bolanjo i bespovratno osvijetlio pravac drugom piscu.
A oluja Steve Grabovca velika je i strašna u pokušaju da se dekonstruiše sjećanje, niz uspomena (ili privida) koje, napokon prizvane, spasavaju i istovremeno ogoljuju svijest do njene nemoćnosti.
